لُكَّ 12:44 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا44 حَڧِيڧَ إِنَ غَيَ مُكُ، ذَيْسَا وَنَّنْ بَاوَ يَلُورَ مَسَ دَ كَايَنْسَ دُكَ؞ Faic an caibideil |
سَبُواْدَ حَكَ، إِنَبَاكَ شَوَرَا كَسَيِ ظِينَارِيَ دَغَ غَرٜىٰنِ، ظِينَارِيَرْ دَ عَكَ تَاثٜىٰ دَ وُتَا، دُواْمِنْ كَسَامِ أَرْزِڧِ نَرُوحَنِيَ دَ كُمَ ڢَرَرٜىٰنْ رِيغُنَ كَسَا وَكَنْكَ دُواْمِنْ كَرُڢٜىٰ كُنْيَرْ ذَمَنْ ڟِرَيْثِنْكَ؞ كَكُمَ سَيِ مَاغَنِنْ عِدُواْ دَغَ غَرٜىٰنِ كَسَا أَعِدَنُونْكَ، دُواْمِنْ كَاعِيَ غَنِ سُواْسَيْ؞