12 إِنَ دَيْ غَيَ مُكُ، أَ رَانَرْ ڧَرْشٜىٰ، ذَاعَ ڢِے جِنْ تَوْسَيِنْ سُواْدُوامْ ڢِيٜىٰدَ وَنَّنْ غَرِ؞
سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَيِ تَظُبَ وَ سُواْدُوامْ دَ غُواْمُواْرَ وُتَادَ ڢَرَرْ وُتَا مَيْ وَرِ دَغَ سَمَ؞
حُكُنْثِنْ لَيْڢِنْ مُتَنٜىٰنْ ذُوثِيَاتَ يَڢِ نَ سُواْدُوامْ، سُواْدُوامْ وَدَّ عَكَ تُمْٻُكٜىٰ بَا لَابَرِ، بَاوَنْدَ يَسَا حَنُّ عَكَيْ ثِكِنْ مَكُواْكِ؞
حَڧِيڧَ إِنَ غَيَ مُكُ، ذَاعَ ڢِے جِنْ تَوْسَيِنْ مُتَنٜىٰنْ سُواْدُوامْ دَ غُواْمُواْرَ ڢِيٜىٰدَ مُتَنٜىٰنْ غَرِنَّنْ أَ رَانَرْ شَرِيعَ؞»
عَمَّا إِنَ غَيَ مُكُ، أَ رَانَرْ شَرِيعَ ذَاعَ ڢِے جِنْ تَوْسَيِنْ مُتَنٜىٰنْ سُواْدُوامْ ڢِيٜىٰ دَكٜىٰ؞»
دُكْ عِنْدَ بَعَ كَرْٻٜىٰكُبَ، عَكَ كُمَڧِ جِنْكُ، إِنْ ذَاكُ تَاشِ، سَيْ كُكَكَّٻٜىٰ ڧُورَرْ ڧَڢَاڢُنْكُ دُواْمِنْ يَذَمَ شَيْدَ عَكَنْسُ؞»