لُكَّ 1:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 دُكَنْسُ بِيُ، سُنْيِ ذَمَنْ أَدَلْثِے أَغَبَنْ اللَّهْ، سُنْ كُمَبِے عُمَرْنَيْ دَ ڧَٰعِدُواْدِنْ عُبَنْغِجِ دُكَ كَمَرْ يَدَّ يَثٜىٰ عَيِ؞ Faic an caibideil |
أَبِنْ دَ يَكٜىٰسَا مُتَاڧَمَ شِينٜىٰ تُنَانِنْ ذُوثِيَارْمُ تَنَ شَيْدَ مَنَ ثٜىٰوَ مُنْيِ ذَمَ مَيْ ڟَرْكِے عَدُونِيَا دَ ذُوثِيَا طَيَ، مُسَمَّنْ ثِكِنْ ذَمَنْ دَ مُكَيِ دَكُو؞ ذَنْ ڢَطَا ثٜىٰوَ مُنْيِ حَكَ ثِكِنْ غَسْكِيَ إِرِنْ تَحَلِنْ اللَّهْ، تَوُرِنْ أَلْحٜىٰرِنْ اللَّهْ نٜىٰ، بَتَوُرِنْ حِكِمَرْ وَنَّنْ دُونِيَا بَ؞