لُكَّ 1:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 سُنْ رُبُوتَ أَبِنَّنْ دَ مُكَجِ دَغَ بَاكِنْ وَطَنْدَ سُكَغَ وَطَنَّنْ أَبُبُوَ دَ عِدَنُونْسُ تُنْ ڢَرْكُواْ، سُكَ كُمَيِ شٜىٰلَرْ كَلْمَرْ اللَّهْ؞ Faic an caibideil |
وَنْدَ يَسَا نِے إِنْ ذَمَ مَيْ حِدِمَرْ أَلْمَسِيحُ عِيسَىٰ غَ وَطَنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَ؞ إِنَ عَيْكِنْ ڢِرِسْتِ تَوُرِنْ حِدِمَرْ شٜىٰلَرْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے نَ اللَّهْ دُوانْ وَطَنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَسُ ذَمَ هَدَايَ مَيْ كَرْٻُوَ غَ اللَّهْ، وَطَنْدَ عَكَ ڟَرْكَكٜىٰسُ تَوُرِنْ رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے؞