مُرْيَرْ مُرْنَ دَ تَڢَضٍ ثِكِ دَ مُرْيَرْ أَنْغُواْ دَ تَأَمَرْيَ، دَ مُرْيُواْيِنْ مَاسُ رٜىٰرَ وَاڧَا يَايِنْ دَسُكٜىٰ كَٰوُاْ ݣَوْتَيْ نَنُونَ غُواْدِيَ سُنَ ثٜىٰوَ « ‹كُيِ غُواْدِيَ غَ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، غَمَا يَهْوٜىٰهْ مَيْ أَلْحٜىٰرِ نٜىٰ، ڧَوْنَرْسَ مَرَرْ ثَنْجَاوَا تَهَرْ أَبَدَاثٜىٰ!› «ذَاسُ ڢَطِ حَكَ غَمَا ذَنْ مَيَرْ وَ ڧَسَرْدَ أَلْبَرْكُنْتَ كَمَرْ يَدَّ تَكٜىٰ أَدَا؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞»