هٜىٰزٜىٰكِيَ كُوَ يَثٜىٰ «تُواْ دَيَكٜىٰ كُو مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ كُنْ كٜىٰٻٜىٰ كَنْكُ غَ يَهْوٜىٰهْ، سَيْ كُمَڟُواْ كُسَ كُكَٰوُاْ هَدَايُ دَ ݣَوْتَيْ نَنُونَ غُواْدِيَ أَ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ؞» تَرُوانْ جَمَعَرْ كُوَ سُكَ كَٰوُاْ هَدَايُ دَ ݣَوْتَيْ نَنُونَ غُواْدِيَ؞ وَطَنْدَ ظُكَاتَنْسُ سُكَيِ نِيَّ سُكَ كَٰوُاْ هَدَايُ نَڧُواْنَاوَا؞