ڢِرِسْتُواْثِے 6:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 «ذَاعَكَٰوُاْ هَدَايَ عِدَنْ مُتُمْ يَيِ ذُنُوبِنْ نُونَ رَشِنْ أَمِنْثِ غَ يَهْوٜىٰهْ تَوُرِنْ ڧِنْ مَيَرْدَ أَجِيَرْ دَ أَبُواْكِنْسَ يَبَا شِ أَمَانَ، كُواْ تَوُرِنْ سَاتَا وَنِ أَبِنْ أَبُواْكِنْسَ، كُواْ تَوُرِنْ ثُوتَرْ أَبُواْكِنْ؞ Faic an caibideil |
أَنْ نُونَ مِنِ رُعُيَ مَيْ تَادَ حَنْكَلِ، عَثِكِنْ رُعُيَرْ نَغَ مَيْ ثِنْ أَمَانَ يَنَ تَثِنْ أَمَانَ، مَيْ هَلَّكَرْوَ كُمَ يَنَ تَهَلَّكَرْوَ؞ يَا كُو سُواْجُواْجِنْ عٜىٰلَمْ، كُهَوْرَ دَ يَاڧِ! يَا كُو سُواْجُواْجِنْ مٜىٰدِيَ، كُكٜىٰوَيٜىٰ بِرْنِنْ! دُكَنْ وَهَلَرْ دَ بَابِيلَ تَحَيْڢَرْ، اللَّهْ ذَيْ جَنْيٜىٰتَ؞
«عِدَنْ وَنِ مُتُمْ عَثِكِنْكُ يَنُونَ رَشِنْ أَمِنْثِ، يَيِ ذُنُوبِ بَ دَ غَنْغَنْبَ، وَنْدَ يَشَاڢِ أَبُبُوَنْ دَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ دَ ڟَرْكِے غَ يَهْوٜىٰهْ، تُواْ سَيْ يَكَٰوُاْ ضَغُواْ مَرَرْ تَبُواْ دَغَ غَرْكٜىٰنْسَ، هَدَايَ تَشَاڢٜىٰ لَيْڢِنْسَ؞ دَرَجَرْ ضَغُوانْ ذَيْ كَسَنْثٜىٰ بِسَغَ مَعَوْنِنْ أَظُرْڢَا وَنْدَ عَكٜىٰيِنْ أَمْڢَانِ دَشِ أَ وُرِے مَيْ ڟَرْكِے؞ وَنَّنْ هَدَايَ تَشَاڢٜىٰ لَيْڢِے كٜىٰنَنْ؞
كُنَثٜىٰ وَكَنْكُ، ‹يَوْشٜىٰ بِكٍ سَابُوانْ وَتَ ذَيْ وُثٜىٰ، دُواْمِنْ مُسَيَرْ دَ حَڟِنْمُ؟ يَوْشٜىٰ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ ذَاتَ ڧَارٜىٰ، مُسَامِ دَامَ مُكَيْ أَلْكَمَرْمُ عَكَاسُوَ؟ ثِكِنْ كَاسُوَنْثِنْمُ ذَامُيِ أَوُاْ دَ وَيُواْ، مُسَيَرْ دَ ڟَادَ، مُبُبُّغَ غِنْدِنْ مُودُ يَدَّ ذَامُ ثُوثِ مَيْسَيَ؞