ڢِرِسْتُواْثِے 5:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 دُواْمِنْ بِيَنْ أَلْحَكِنْ ذُنُوبِنْدَ يَعَيْكَتَ، ذَيْ كَٰوُاْ وَ يَهْوٜىٰهْ هَدَايَ؞ هَدَايَرْ ذَاتَ ذَمَ تَمَثٜىٰ دَغَ غَرْكٜىٰنْ تُمَكِنْسَ كُواْ نَأَوَكِنْسَ، هَدَايَ تَوَنْكٜىٰ ذُنُوبِ؞ ڢِرِسْتِ كُوَ ذَيْ مِيڧَ هَدَايَ تَطَوْكَرْ أَلْحَكِنْ ذُنُوبِ دُواْمِنْ مُتُمِنْ؞» Faic an caibideil |
سَعَنً مُتُمِنْ يَثٜىٰ مِنِ «طَكُنَنْ دَسُكٜىٰ وَجٜىٰنْ أَرٜىٰوَ دَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ عَكُدُ سُنَ كُمَ ڢُسْكَنْتَرْ ڢِيلِ نَهَيْكَلِ، أَنْكٜىٰٻٜىٰسُ دُواْمِنْ ڢِرِسْتُواْثِے؞ أَ نَنْ ڢِرِسْتُواْثِنْ دَ ذَاسُيِ كُسَدَ يَهْوٜىٰهْ، ذَاسُثِ هَدَايُ مَڢِے ڟَرْكِے وَطَنْدَ عَكَ مِيڧَ؞ أَوُرِنْ ذَاسُ أَجِيٜىٰ كَايَنْ هَدَايُ مَڢِے ڟَرْكِے، وَتُواْ هَدَايَ تَهَڟِ دَ تَوَنْكٜىٰ ذُنُوبِ دَ تَشَاڢٜىٰ لَيْڢِے، غَمَا وُرِنَّنْ مَيْ ڟَرْكِے نٜىٰ؞
مُتُمِنْ ذَيْسَاكٜىٰ كٜىٰٻٜىٰ كَنْسَ غَ يَهْوٜىٰهْ دُواْمِنْ يَثِكَ ݣُونَكِنْ ضَنْڟُوَارْ كٜىٰٻٜىٰوَرْسَ؞ ذَيْ كُمَ كَٰوُاْ طَنْ ضَغُواْ مَيْ شٜىٰكَرَا طَيَ دُواْمِنْ هَدَايَ تَشَاڢٜىٰ لَيْڢِے؞ بَذَاعَ ڧِرْغَ لُواْكَثِنْ دَ يَيِ كَاڢِنْ يَڧَظَنْتُ دَ غَاوَا بَ، غَمَا كَيْ نَاسَ وَنْدَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ يَڧَظَنْتُ عَثِكِنْ لُواْكَثِنْ؞