ڢِرِسْتُواْثِے 5:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 «عِدَنْ مُتُمْ يَڧِ يِنْ مَغَنَ، سَعَدَّ يَجِ كِرَا دُواْمِنْ يَبَادَ شَيْدَ أَ ڢِيلِ غَمٜىٰدَ وَنِ أَبِنْدَ يَغَنِ، كُواْ يَسَنِ، تُواْ، يَيِ ذُنُوبِ كٜىٰنَنْ، أَلْحَكِ يَنَ عَكَنْسَ؞ Faic an caibideil |
«عِدَنْ وَنِ مُتُمْ عَثِكِنْكُ يَنُونَ رَشِنْ أَمِنْثِ، يَيِ ذُنُوبِ بَ دَ غَنْغَنْبَ، وَنْدَ يَشَاڢِ أَبُبُوَنْ دَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ دَ ڟَرْكِے غَ يَهْوٜىٰهْ، تُواْ سَيْ يَكَٰوُاْ ضَغُواْ مَرَرْ تَبُواْ دَغَ غَرْكٜىٰنْسَ، هَدَايَ تَشَاڢٜىٰ لَيْڢِنْسَ؞ دَرَجَرْ ضَغُوانْ ذَيْ كَسَنْثٜىٰ بِسَغَ مَعَوْنِنْ أَظُرْڢَا وَنْدَ عَكٜىٰيِنْ أَمْڢَانِ دَشِ أَ وُرِے مَيْ ڟَرْكِے؞ وَنَّنْ هَدَايَ تَشَاڢٜىٰ لَيْڢِے كٜىٰنَنْ؞
مُنْيِ ذُنُوبِ، عَمَّا شِ يَا طَوْكِ ذُنُبَنْمُ أَجِكِنْسَ سَعَدَّ عَكَ غِثِّيٜىٰشِ عَكَنْ غُنْغُمٜىٰنْ إِتَاثٜىٰ؞ يَا يِهَكَ دُواْمِنْ تَوُرِنْ مُتُوَرْسَ مُو مَا مُمُتُ غَ ذُنُوبِ، مُرَايُ غَ يِنْ أَدَلْثِے؞ كَمَرْ يَدَّ عَكَ رُبُوتَ «تَوُرِنْ رَوْنِنْ دَ عَكَيِ مَسَ نٜىٰ كُنْ سَامِ وَرْكٜىٰوَ؞»