ڢِرِسْتُواْثِے 4:22 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا22 «عِدَنْ شُوغَبَنٜىٰ يَيِ ذُنُوبِ، بَ دَ غَنْغَنْبَ، حَرْ يَعَيْكَتَ طَيَ دَغَ ثِكِنْ أَبُبُوَنْ دَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ يَعُمَرْتَ كَدَ عَيِ، وَنَّنْ يَجَٰوُاْ مَسَ لَيْڢِے كٜىٰنَنْ؞ Faic an caibideil |
إِنْ أَنْتَبَّتَرْ ثٜىٰوَ لَلَّيْ بَ دَ غَنْغَنْبَ كُنْيِ حَكَ، كُمَ بَاتَرٜىٰدَ سَنِنْ سَوْرَنْ جَمَعَبَ، سَيْ جَمَعَ غَبَاطَيَ سُمِيڧَ بِجِمِ طَيَ هَدَايَ تَڧُواْنَاوَا، هَدَايَ مَيْ دَاطِنْ ڧَنْشِ غَ يَهْوٜىٰهْ؞ ذَاعَ مِيڧَشِ تَرٜىٰدَ هَدَايَرْسَ تَهَڟِ دَ تَأَبِنْ شَا، بِسَغَ ڧَٰعِدَ؞ ذَاعَكُمَ مِيڧَ بُنْسُرُ طَيَ دُواْمِنْ هَدَايَ تَوَنْكٜىٰ ذُنُوبِ؞