ڢِرِسْتُواْثِے 3:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 دَغَ وَنَّنْ هَدَايَ تَڠَرَنْ زُمُنْثِ، غَ أَبِنْدَ ڢِرِسْتِ ذَيْ مِيڧَ هَدَايَرْدَ عَكَ ڧُواْنَ دَ وُتَا غَ يَهْوٜىٰهْ، كِڟٜىٰنْ دَيَكٜىٰ بِسَنْ كَايَنْ ثِكِنْ دَبَّرْ دَ وَنْدَ كَايَنْ ثِكِ سُكَ رُڢٜىٰ، Faic an caibideil |
« ‹عَمَّا ڢِرِسْتُواْثِے نَ عِيَلِنْ ظَدُواكْ نَظُرِيَرْ لَوِ، وَطَنْدَ سُكَيِ أَمِنْثِ ثِكِنْ حِدِمَرْ وُرِينَ مَيْ ڟَرْكِے سَعَدَّ جَمَعَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكَ كَوْثٜىٰ سُكَ بَرْ نِے، سُونٜىٰ ذَاسُذُواْ كُسَ سُيِ مِنِ حِدِمَ دُواْمِنْ سُمِيڧَ مِنِ كِڟٜىٰ دَ جِنِ نَهَدَايَ؞ نِے عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞