يَأَمْسَ مُسُ يَثٜىٰ «غَا أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَعُمَرْتَ، ‹غُواْبٜىٰ مُهِمِّيَرْ رَانَرْ هُوتُ ثٜىٰ، رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ ثٜىٰ، وَدَّ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ غَ يَهْوٜىٰهْ؞ دُواْمِنْ حَكَ، يَوْ كُتُواْيَ أَبِنْدَ ذَاكُتُواْيَ، كُكُمَ دَڢَ أَبِنْدَ ذَاكُ دَڢَ؞ دُكَنْ أَبِنْدَ كُكَثِ كُكَ ضَغٜىٰ يَوْ، كُ أَجِيٜىٰ حَرْ وَايٜىٰوَرْ غَرِ؞› »