ڢِرِسْتُواْثِے 2:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 ڢِرِسْتِ ذَيْ طٜىٰبُواْ رَبُواْ نَتُنَاوَا دَغَ هَدَايَ تَهَڟِنْ يَڧُواْنٜىٰشِ عَكَنْ بَغَدٜىٰنْ؞ هَدَايَرْدَ عَكَ مِيڧَ دَ وُتَا كٜىٰنَنْ، مَيْ دَاطِنْ ڧَنْشِ غَ يَهْوٜىٰهْ؞ Faic an caibideil |
طَيَ ثِكِنْ عُكُنْ، ذَنْ ڠُودَ دَ وُتَا، ذَنْ تَاثٜىٰسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَ أَظُرْڢَا، ذَنْ ڠُودَاسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَظِينَارِيَ؞ ذَاسُ كِرَا غَ سُونَنَ، ذَنْ كُوَ أَمْسَمُسُ؞ ذَنْثٜىٰ، ‹وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰنَنٜىٰ؞› كُواْوَنّٜىٰنْسُ كُوَ ذَيْ أَمْسَ، ‹يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَا نٜىٰ؞› »
وَنْدَ يَسَا نِے إِنْ ذَمَ مَيْ حِدِمَرْ أَلْمَسِيحُ عِيسَىٰ غَ وَطَنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَ؞ إِنَ عَيْكِنْ ڢِرِسْتِ تَوُرِنْ حِدِمَرْ شٜىٰلَرْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے نَ اللَّهْ دُوانْ وَطَنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَسُ ذَمَ هَدَايَ مَيْ كَرْٻُوَ غَ اللَّهْ، وَطَنْدَ عَكَ ڟَرْكَكٜىٰسُ تَوُرِنْ رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے؞