ڢِرِسْتُواْثِے 2:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 «عِدَنْ هَدَايَرْسَ تَهَڟِ نٜىٰ نَأَبِنْدَ عَكَ تُواْيَ عَكَسْكُوانْ تُيَ، سَيْ عَيِتَ دَ غَارِنْ حَڟِ مَيْ لَوْشِ مَرَرْ يِسْتِ وَنْدَ عَكَ ݣُوٻَ دَ مَيْ؞ Faic an caibideil |
بَيٜىٰ بَيٜىٰنْسَ سُنْ ڧُنْشِ بَبَّنْ ڢَرَنْتِ غُدَا نَأَظُرْڢَا مَيْ نَوْيِنْ كِلُواْ طَيَ دَ رَبِے دَ بَبَّنْ ݣُونُواْ غُدَا نَأَظُرْڢَا مَيْ نَوْيِنْ غِرَمْ طَرِے تَݣُوسْ، بِسَغَ مَعَوْنِنْ دَ عَكٜىٰيِنْ أَمْڢَانِ دَشِ أَ وُرِے مَيْ ڟَرْكِے، دُكَنْسُ ثِكٜىٰ دَ غَارِ مَيْ لَوْشِ وَنْدَ عَكَ ݣُوٻَ دَ مَيْ دُواْمِنْ هَدَايَ تَهَڟِ،