ڢِرِسْتُواْثِے 17:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 ڢِرِسْتِ ذَيْ يَيَّڢَا جِنِنْ عَكُواْوَنٜىٰ غٜىٰڢٜىٰنْ بَغَدٜىٰنْ يَهْوٜىٰهْ عَڧُواْڢَرْ شِغَ تٜىٰنْتِنْ سَدُوَ، يَكُمَ ڧُواْنٜىٰ كِڟٜىٰنْ دُواْمِنْ هَدَايَ مَيْ دَاطِنْ ڧَنْشِ غَ يَهْوٜىٰهْ؞ Faic an caibideil |
« ‹عَمَّا ڢِرِسْتُواْثِے نَ عِيَلِنْ ظَدُواكْ نَظُرِيَرْ لَوِ، وَطَنْدَ سُكَيِ أَمِنْثِ ثِكِنْ حِدِمَرْ وُرِينَ مَيْ ڟَرْكِے سَعَدَّ جَمَعَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكَ كَوْثٜىٰ سُكَ بَرْ نِے، سُونٜىٰ ذَاسُذُواْ كُسَ سُيِ مِنِ حِدِمَ دُواْمِنْ سُمِيڧَ مِنِ كِڟٜىٰ دَ جِنِ نَهَدَايَ؞ نِے عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞