«عِدَنْ كُمَ بَذَاتَ عِيَ كَٰوُاْ تُنْكِيَبَ، سَيْ تَكَٰوُاْ كُرْثِيُواْيِ بِيُ كُواْ تَتَّبَرُ بِيُ، طَيَ دُواْمِنْ هَدَايَ تَڧُواْنَاوَا، طَيَ كُمَ دُواْمِنْ هَدَايَ تَوَنْكٜىٰ ذُنُوبِ؞ ڢِرِسْتِ ذَيْ مِيڧَ هَدَايَ تَڟَبْتَثٜىٰوَرْتَ، ذَاتَ كُوَ ذَمَ مَرَرْ ڧَظَنْتَا؞»