عِدَنْ كُمَ وَنِ يَتَٻَ وَنِ أَبُ مَيْ ڧَظَنْتَا، كُواْ نَمُتُمْ نٜىٰ، كُواْ نَدَبَّنٜىٰ، كُواْ دَمَا نَحَلِتَّ مَيْ ڧَظَنْتَا نٜىٰ، يَكُمَ ثِ نَامَنْ هَدَايَ تَسَامُنْ سَلَمَ غَ يَهْوٜىٰهْ، تُواْ وَنَّنْ مُتُمِنْ، ذَاعَ كَوَرْ دَشِ دَغَ جَمَعَرْسَ؞»