ڢِرِسْتُواْثِے 1:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 يَيِ مَغَنَ دَ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ ثٜىٰوَ «سَعَدَّ وَنِنْكُ ذَيْ كَٰوُاْ هَدَايَ غَ يَهْوٜىٰهْ، سَيْ يَكَٰوُاْ هَدَايَ دَغَ غَرْكٜىٰ نَشَانُو كُواْ نَأَوَكِ كُواْ نَتُمَكِ؞ Faic an caibideil |
عِدَنْ ذَاكُ مِيڧَ هَدَايَ تَڧُواْنَاوَا غَ يَهْوٜىٰهْ كُواْ وَتَ هَدَايَرْدَ عَكَ مِيڧَ دَ وُتَا، هَدَايَرْ ذَاتَ ذَمَ تَ دَبَّ دَغَ ثِكِنْ غَرْكٜىٰنْ تُمَكِ كُواْ أَوَكِ كُواْ شَانُو؞ عِدَنْ هَدَايَ تَڧُواْنَاوَا ثٜىٰ، كُواْ هَدَايَ تَثِكَ ضَنْڟُوَا، كُواْ تَبَايَرْوَ تَيَرْدَرْ رَيْ، كُواْ هَدَايَ تَبِكٍ دَ عَكَ ڟَارَا،
سَيْ مِجِنْ يَكَٰوُاْ مَاتَرْسَ أَغَبَنْ ڢِرِسْتِ؞ مِجِنْ ذَيْ كَٰوُاْ هَدَايَرْدَ عَكٜىٰ بُڧَاتَ دُواْمِنْتَ، وَتُواْ وَجٜىٰنْ كِلُواْ طَيَ نَغَارِنْ حَڟِنْ بَلٜىٰ؞ بَذَيْ ظُبَ وَ غَارِنْ مَيْبَ، كُواْ يَسَا تُرَارٜىٰ عَكَنْسَ بَ، غَمَا هَدَايَ تَهَڟِ ثٜىٰ سَبُواْدَ كِيشِ، هَدَايَ تَتُنَاوَ دُواْمِنْ تَجَٰوُاْ حَنْكَلِنْ مُتُمْ دُواْمِنْ غَسْكِيَرْ لَيْڢِے تَڢِتُواْ؞