مَكُواْكِ 1:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 عُرُوشَلِيمَ تَايِ ذُنُوبِ ڨُورَيْ دَ غَسْكٜىٰ، يَنْذُ تَذَمَ أَبِنْ ڨَمَ؞ دُكَنْ مَاسُ غِرْمَمَتَ أَدَا يَنْذُ سُنَ رٜىٰنَتَ دُواْمِنْ سُنْ غَ ڟِرَيْثِنْتَ؞ عُرُوشَلِيمَ مَا دَ كَنْتَ، تَنَ نِيشِ تَنَ ٻُواْيٜىٰ ڢُسْكَرْتَ ثِكِنْ كُنْيَا؞ Faic an caibideil |
غَمَا نَاجِ كُوكَا كَمَرْ نَمَثٜىٰنْ دَتَكٜىٰ ثِكِنْ ذَاڢِنْ نَڧُدَ، نَجِ نِيشِ كَمَرْ نَمَثٜىٰ أَ لُواْكَثِنْ حَيْڢُوَرْتَ تَڢَارِ؞ نَجِ كُوكَنْ ذُوثِيَاتَ عُرُوشَلِيمَ تَنَ نُمْڢَشِ دَݣَرْ، تَنَ تَادَ حَنُّوَنْتَ سَمَ تَنَ إِيهُ تَنَثٜىٰوَ «كَيْتُواْنَ! إِنَ سُومَ أَغَبَنْ مَاسُ كِسَنْ كَيْ!»
سَبُواْدَ حَكَ، إِنَبَاكَ شَوَرَا كَسَيِ ظِينَارِيَ دَغَ غَرٜىٰنِ، ظِينَارِيَرْ دَ عَكَ تَاثٜىٰ دَ وُتَا، دُواْمِنْ كَسَامِ أَرْزِڧِ نَرُوحَنِيَ دَ كُمَ ڢَرَرٜىٰنْ رِيغُنَ كَسَا وَكَنْكَ دُواْمِنْ كَرُڢٜىٰ كُنْيَرْ ذَمَنْ ڟِرَيْثِنْكَ؞ كَكُمَ سَيِ مَاغَنِنْ عِدُواْ دَغَ غَرٜىٰنِ كَسَا أَعِدَنُونْكَ، دُواْمِنْ كَاعِيَ غَنِ سُواْسَيْ؞
«سَبُواْدَ حَكَ، يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ يَثٜىٰ، ‹كُواْدَيَكٜىٰ نَيِ أَلْڧَوَرِ دَكَيْ دَ غِدَنْ مَحَيْڢِنْكَ ثٜىٰوَ ذَاكُيِ مِنِ حِدِمَ حَرْ أَبَدَا، عَمَّا يَنْذُ، إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، كُواْ كَطَنْ وَنَّنْ بَذَيْ يِوُ كُمَ بَ! غَمَا نَكَنْ غِرْمَمَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ غِرْمَمَ نِے، عَمَّا وَطَنْدَ سُكٜىٰ رٜىٰنَ نِے ذَاسُ شَا وُلَڧَنْثِ؞