مَكُواْكِ 1:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 عَݣُونَكِنْ عَذَابَرْتَ دَ رَشِنْ وُرِنْ ذَمَنْتَ، عُرُوشَلِيمَ تَتُنَ دَ رَايُوَرْتَ تَدَرَجَ تَدَا؞ أَ لُواْكَثِنْ دَ تَڢَاطَ أَ حَنُّنْ أَبُواْكَنْ غَابَنْتَ، كُمَ بَابُ مَيْ تَيْمَكُوانْتَ، سَيْ أَبُواْكَنْ غَابَنْتَ سُكَيِ مَتَ كَلُّوانْ رٜىٰنِ سَبُواْدَ ڢَاطُوَرْتَ؞ Faic an caibideil |
كَثٜىٰمُسُ سُكَسَ كُنّٜىٰ غَ مَغَنَرْ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ؞ كَثٜىٰمُسُ، ‹إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، أَ لُواْكَثِنْ دَ عَكَيِ بَنْظَ دَ وُرِنْ ذَمَنَ مَيْ ڟَرْكِے، عَكَ مَيْدَ ڧَسَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ كُڢَيْ، عَكَ كُمَ كَيْ غِدَنْ يَهُودَ بَوْتَا، أَ لُواْكَثِنْ نٜىٰ كُكَثٜىٰ «مَادَلَّ!»