مَكُواْكِ 1:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 دَ دَرٜىٰ تَنَ كُوكَا مَيْ ڟَنَنِ، هَوَيٜىٰنْتَ سُنَ ظُبُواْوَ عَكُمَتُنْتَ؞ بَابُ كُواْ طَيَ دَغَ ثِكِنْ مَسُواْيَنْتَ وَنْدَ يَكٜىٰيِنْ مَتَ تَعَظِيَّ، دُكَنْ أَبُواْكَنْتَ سُنْثِ أَمَانَرْتَ سُنْ ذَمَ أَبُواْكَنْ غَابَنْتَ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «مَيْ يِوُوَ مُتُمْ ذَيْ سَكِ مَاتَرْسَ تَتَڢِے تَكُمَ ذَمَ مَاتَرْ وَنِ؞ إِنْ يَيِ حَكَ، مُتُمِنْ يَنَ عِيَ دَاوُاْ دَ عِتَ؟ أَشٜىٰ، يِنْ حَكَ بَذَيْ ڧَظَنْتَرْدَ ڧَسَرْ بَ؟ يَا كٜىٰ إِسْرَٰٓءِيلَ، كِنْيِ كَارُوَنْثِنْكِ دَ مَسُواْيَ دَيَوَ؞ يَنْذُ كُمَ كِنَ سُواْ كِدَاوُاْ وُرِينَ؟