يُواْشُوَ 4:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 وَطَنَّنْ دُوَڟُو ذَاسُ ذَمَ مُكُ عَلَمَرْ تُنَاوَا غَمٜىٰدَ أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَيِ؞ نَنْ غَبَ یَیَنْكُ ذَاسُ تَمْبَيٜىٰكُ سُثٜىٰ، ‹إِنَ مَنُڢَرْ وَطَنَّنْ دُوَڟُو أَغَرٜىٰكُ؟› Faic an caibideil |
عَثِرٜىٰ ݣُونُواْنِ نَڧُواْنَ تُرَارٜىٰ نَوَطَنْدَ سُكَ مُتُ سَبُواْدَ ذُنُبَنْسُ؞ سَيْ عَڧٜىٰرَسُ سُذَمَ مُرْڢِنْ بَغَدٜىٰنْ، غَمَا تُنْدَ عَكَيِ أَمْڢَانِ دَسُو دُواْمِنْ هَدَايَ غَ يَهْوٜىٰهْ، سُنْ ذَمَ وَطَنْدَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ دَ ڟَرْكِے كٜىٰنَنْ؞ بَرِ سُذَمَ أَبِنْ غَرْغَطِے غَ جَمَعَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ؞
مَيْمَكُوانْ حَكَ ذَيْ ذَمَ شَيْدَ ڟَكَانِنْمُ دَكُو دَ ڟَارَا مَاسُ ذُوَا نَنْ غَبَ ثٜىٰوَ مُو مَا مُنَيِ وَ يَهْوٜىٰهْ سُجَّدَ أَ وُرِنْ ذَمَنْسَ مَيْ ڟَرْكِے دَ هَدَايُنْمُ نَمِيڧَاوَا دَ نَڧُواْنَاوَا دَ نَڠَرَنْ زُمُنْثِ؞ تَهَكَ كَدَ یَیَنْكُ نَنْ غَبَ سُڢَطَا وَیَیَنْمُ سُثٜىٰ، ‹بَاكُ دَ وَنِ رَبُواْ ثِكِنْ يَهْوٜىٰهْ؞›