22 يُواْشُوَ كُمَ يَثٜىٰمُسُ «كُونٜىٰ شَيْدُنْ كَنْكُ دَ كَنْكُ ثٜىٰوَ كُنْ ذَاٻِ يَهْوٜىٰهْ دُواْمِنْ كُبَوْتَا مَسَ؞» سَيْ سُكَثٜىٰ «عِ، مُونٜىٰ شَيْدُنْ كَنْمُ؞»
بَاكِنْكَ نٜىٰ يَنُونَ لَيْڢِنْكَ، بَنِيبَ، هَرْشٜىٰنْكَ نٜىٰ يَنَ بَادَ شَيْدَ غَابَادَكَيْ؞
نَٻُواْيٜىٰ مَغَنَرْكَ عَثِكِنْ ذُوثِيَاتَ، دُواْمِنْ كَدَ إِنْيِ مَكَ ذُنُوبِ؞
بَرِ حَنُّنْكَ يَكَسَنْثٜىٰ أَشِرْيٜىٰ يَتَيْمَكٜىٰنِ، غَمَا نَا ذَاٻِ ڧَٰعِدُواْدِنْكَ؞
عَمَّا أَبُ طَيَ تَكْ عَكٜىٰ بُڧَاتَ؞ مَرْيَمُ تَا رِغَا تَا ذَاٻِ أَبُ مَيْݣَوْ، وَنْدَ بَذَاعَ عِيَ كَرْٻٜىٰ مَتَبَ؞»
سَيْ يَثٜىٰمَسَ، ‹كَيْ وَنِ مُوغُنْ بَاوَنٜىٰ! ذَنْيِ مَكَ شَرِيعَ عَكَنْ أَبِنْدَ كَڢَطَا دَ بَاكِنْكَ؞ أَشٜىٰ، كَا سَنْ ثٜىٰوَ نِے مُتُمْ نٜىٰ مَيْ وُيَرْ شَعَنِ، مَيْسُواْ نَبَنْظَ، إِنَ كُمَ غِرْبَرْ أَبِنْدَ بَنْ شُوكَبَ؟
يَوْ، كُنْ شَيْدَ ثٜىٰوَ يَهْوٜىٰهْ شِينٜىٰ اللَّهْ نْكُ، كُمَ ذَاكُيِ تَڢِيَ عَثِكِنْ حَنْيَرْسَ، دُواْمِنْ كُكِيَايٜىٰ ڧَٰعِدُواْدِنْسَ دَ دُواْكُواْكِنْسَ دَ عُمَرْنَنْسَ، كُنَيِ وَمَغَنَرْسَ بِيَيَّ؞
جَمَعَرْ كُوَ سُكَثٜىٰ وَ يُواْشُوَ «بَهَكَبَ! مُو، يَهْوٜىٰهْ نٜىٰ ذَامُ بَوْتَا مَسَ؞»