يُواْشُوَ 22:34 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا34 مُتَنٜىٰنْ رَعُبَيْنُ دَ مُتَنٜىٰنْ غَدْ سُكَسَا وَبَغَدٜىٰنْ سُنَ شَيْدَ، غَمَا إِنْجِيسُ «بَغَدٜىٰنَّنْ شَيْدَ نٜىٰ أَڟَكَانِنْمُ ثٜىٰوَ يَهْوٜىٰهْ شِينٜىٰ اللَّهْ؞» Faic an caibideil |
مَيْمَكُوانْ حَكَ ذَيْ ذَمَ شَيْدَ ڟَكَانِنْمُ دَكُو دَ ڟَارَا مَاسُ ذُوَا نَنْ غَبَ ثٜىٰوَ مُو مَا مُنَيِ وَ يَهْوٜىٰهْ سُجَّدَ أَ وُرِنْ ذَمَنْسَ مَيْ ڟَرْكِے دَ هَدَايُنْمُ نَمِيڧَاوَا دَ نَڧُواْنَاوَا دَ نَڠَرَنْ زُمُنْثِ؞ تَهَكَ كَدَ یَیَنْكُ نَنْ غَبَ سُڢَطَا وَیَیَنْمُ سُثٜىٰ، ‹بَاكُ دَ وَنِ رَبُواْ ثِكِنْ يَهْوٜىٰهْ؞›