يُواْشُوَ 22:11 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا11 سَوْرَنْ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكَجِ لَابَرِ؞ سَيْ سُكَثٜىٰ «دُوبَ ڢَا! مُتَنٜىٰنْ ذُرِيَرْ رَعُبَيْنُ دَ نَظُرِيَرْ غَدْ دَ رَبِنْ ذُرِيَرْ مَنَسّٜىٰ سُنْ غِنَا بَغَدٜىٰ أَ غٜىٰلِلُواتْ كُسَدَ كُواْغِنْ يُواْدَنْ عَ إِيَاكَرْ ڧَسَرْ كَنْعَنَ، أَوَجٜىٰنْ غٜىٰڢٜىٰنْمُ نَ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا؞» Faic an caibideil |
سَعَنً ذَاكُ كَيْ دُكَنْ أَبِنْدَ نَعُمَرْثٜىٰكُ كُكَيْ ذُوَا وُرِنْ دَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكُ ذَيْ ذَاٻَا دُواْمِنْ عَيِ سُجَّدَ دَ سُونَنْسَ، وَتُواْ ذَاكُ كَيْ هَدَايُنْكُ نَڧُواْنَاوَا دَ سَوْرَنْ هَدَايُنْكُ دَ زَكَّرْكُ دَ بَيٜىٰ بَيٜىٰنْكُ نَغُواْدِيَ دَ هَدَايُنْكُ مَڢِے ݣَوْ نَثِكَ ضَنْڟُوَا وَ يَهْوٜىٰهْ؞