يُواْشُوَ 22:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 سَعَنً يُواْشُوَ يَكِرَا مُتَنٜىٰنْ ذُرِيَرْ رَعُبَيْنُ دَ ذُرِيَرْ غَدْ دَ كُمَ رَبِنْ ذُرِيَرْ مَنَسّٜىٰ، Faic an caibideil |
ذَاكُ تَيْمَكٜىٰسُ حَرْ سَيْ لُواْكَثِنْ دَ يَهْوٜىٰهْ يَبَا یَنْعُوَنْكُ هُوتُ كَمَرْ يَدَّ يَبَاكُ، سُكُمَ مَلَّكِ ڧَسَرْدَ تَكٜىٰ يَمَّ دَ يُواْدَنْ، وَدَّ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكُ يَكٜىٰبَاسُ؞ بَايَنْ وَنَّنْ، ذَاكُ عِيَ كُواْمُواْوَ كُذَوْنَ عَثِكِنْ ڧَسَرْكُ دَتَكٜىٰ غَبَسْ دَ يُواْدَنْ، وَدَّ مُوسَٰى بَاوَنْ يَهْوٜىٰهْ يَبَاكُ؞»