يُواْشُوَ 2:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 عَمَّا رَهَبْ كُوَ تَا رِغَا تَا ٻُواْيٜىٰ مُتَنٜىٰنَّنْ بِيُ؞ سَيْ تَأَمْسَ تَثٜىٰ «غَسْكِيَ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰ سُنْ شِغُواْ غِدَانَ، عَمَّا بَنْسَنْ كُواْ دَغَ إِنَا نٜىٰ سُكَڢِتُواْبَ؞ Faic an caibideil |
عَمَّا يُواْشُوَ يَثٜىٰثِ رَنْ رَهَبْ كَارُوَرْ نَنْ دَ عِيَلِنْتَ دَ دُكَنْ وَطَنْدَ سُكٜىٰ نَاتَ، سَبُواْدَ تَٻُواْيٜىٰ یَنْ لٜىٰڧٜىٰنْ أَسِيرِنَّنْ بِيُ وَطَنْدَ يُواْشُوَ يَعَيْكٜىٰسُ يٜىٰرِكُواْ؞ رَهَبْ كُوَ تَايِ ذَمَنْتَ عَثِكِنْ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ، كُمَ ذُرِيَرْتَ سُنَ ثِكِنْسُ هَرْوَيَوْ؞