يُواْشُوَ 2:11 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا11 دَ مُكَجِ وَنَّنْ لَابَرِ، سَيْ ظُكَاتَنْمُ سُكَ نَرْكٜىٰ دَ ڟُواْرُواْ؞ بَامُدَ ڧَرْڢِنْ حَلِ سَبُواْدَكُو؞ غَمَا يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكُ شِينٜىٰ اللَّهْ وَنْدَ يَكٜىٰ أَ سَمَ عَثَنْ بِسَ دَ دُونِيَا أَنَنْ ڧَسَا؞ Faic an caibideil |
إِنَا نٜىٰ ذَامُجٜىٰ؟ یَنْ لٜىٰڧٜىٰنْ أَسِيرِ سُنْ كَرْيَ مَنَ ڠُوِوَ دَ رَهُواْتُوانْسُ؞ سُكَثٜىٰ «مُتَنٜىٰنْ ڧَسَرْ سُنْ ڢِمُ ڧَرْڢِے كُمَ مَاسُ ڟَيِ نٜىٰ ڢِيٜىٰ دَمُو؞ بِرَنٜىٰنْسُ مَنْيَ مَنْيَ نٜىٰ، كَتَنْغَرْسُ كُمَ سُنَدَ ڟَيِ ڨُورَيْ؞ حَرْ مَا مُنْ غَا ذُرِيَرْ یَیَنْ أَنَكْ أَوُرِنْ!» ›
دُكَنْ سَرَاكُنَنْ أَمُواْرِيَاوَنْ دَسُكٜىٰ يَمَّ دَ يُواْدَنْ دَ كُمَ دُكَنْ سَرَاكُنَنْ كَنْعَنِيَاوَنْ دَسُكٜىٰ عَبَاكِنْ تٜىٰكُنْ مٜىٰدِتٜىٰرٜىٰنِيَ سُكَجِ لَابَرِ يَدَّ يَهْوٜىٰهْ يَسَا ضُوً يُواْدَنْ يَبُوشٜىٰ حَرْ سَيْ دَ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكَ ڧٜىٰتَرٜىٰ؞ دَ سُكَجِ لَابَرِنْ، سَيْ ظُكَاتَنْسُ سُكَ نَرْكٜىٰ، حَرْ مَا بَا وَنِنْدَ يَرَغُ دَ ڧَرْڢِنْ حَلِنْ دَ ذَيْ عِيَ ڢُسْكَنْتَرْ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؞
مُتَنٜىٰنْ أَيْ سُكَ كَشٜىٰ وَجٜىٰنْ مُتَنٜىٰ تَلَاتِنْ دَ شِدَ دَغَ ثِكِنْ سُواْجُواْجِنْ إِسْرَٰٓءِيلَ، سُكَ كُواْرٜىٰسُ سُكَبِيسُ دَغَ ڧُواْڢَرْ غَرِنْ حَرْ ذُوَا ثَنْ شٜىٰبَرِمْ، سُكَ كُوَ كَكَّشٜىٰسُ أَوُرِنْ غَنْغَرَ؞ ظُكَاتَنْ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكَ نَرْكٜىٰ، سُكَ ذَمَ كَمَرْ ضُوَ؞
سُكَ أَمْسَوَ يُواْشُوَ سُكَثٜىٰ «رَنْكَيَدَطٜىٰ! مُنْيِ حَكَنَنْ غَمَا مُنَ تَجِنْ لَابَرِ ثٜىٰوَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكَ يَيِ وَبَاوَنْسَ مُوسَٰى أَلْڧَوَرِ ثٜىٰوَ ذَيْبَاكُ دُكَنْ ڧَسَرْ، يَكُمَ هَلَّكَرْ دَ دُكَنْ مَذَوْنَنْ ڧَسَرْ سَبُواْدَكُو؞ دُواْمِنْ حَكَ مُنَ جِنْ ڟُواْرُوانْكُ سُواْسَيْ سَبُواْدَ رَايُكَنْمُ؞ شِيَسَا مُنْيِ وَنَّنْ؞