يُواْشُوَ 15:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 وَنَّنْ إِيَاكَ وَجٜىٰنْ كُدُ تَمِيڧٜىٰ تُنْدَغَ وَجٜىٰنْ غَٻَرْ تٜىٰكُنْ غِشِرِ وَدَّ تَڢُسْكَنْثِ كُدُ، Faic an caibideil |
«غَا يَدَّ إِيَاكَرْ غَبَسْ ذَاتَ كَسَنْثٜىٰ؞ إِيَاكَ ذَاتَ مِيڧٜىٰ ڟَكَانِنْ يَنْكِنْ هَوْرَنْ دَ يَنْكِنْ دِمَشْڧُ؞ كُواْغِنْ يُواْدَنْ ذَيْ ذَمَ إِيَاكَ ڟَكَانِنْ غِلٜىٰيَدْ دَ ڧَسَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ أَوَجٜىٰنْ غَبَسْ حَرْ ذُوَا تَمَرْ وَجٜىٰنْ تٜىٰكُنْ غِشِرِ؞ وَنَّنْ عِتَثٜىٰ إِيَاكَ تَغَبَسْ؞
سَيْ ضُوً دَيَكٜىٰ غَنْغَرُواْوَ يَڟَيَ؞ يَتَتَّارُ أَوُرِے طَيَ يَيِ تُدُ دَغَ نٜىٰسَ سُواْسَيْ، أَوَنِ غَرِنْ دَ عَكٜىٰ كِرَا ءَادَمُ كُسَدَ ظَرٜىٰتَنْ؞ ضُوً دَيَكٜىٰ غَنْغَرُواْوَ ذُوَا تٜىٰكُنْ أَرَبَ، وَتُواْ تٜىٰكُنْ غِشِرِ، يَيَنْكٜىٰ غَبَاطَيَ؞ مُتَنٜىٰنْ كُوَ سُكَ ڧٜىٰتَرٜىٰ كُواْغِنْ أَوُرِنْ دَيَكٜىٰ ڢُسْكَنْتَرْ يٜىٰرِكُواْ؞