يُواْشُوَ 10:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 سَرْكِنْ عُرُوشَلِيمَ دَ مُتَنٜىٰنْسَ سُكَ ڢِرْغِتَ سَبُواْدَ ڟُواْرُواْ، غَمَا غِبٜىٰيُوانْ بَبَّنْ بِرْنِ نٜىٰ، كَمَرْ طَيَ دَغَ ثِكِنْ بِرَنٜىٰ مَاسُ سَرَاكُنَ، حَرْ مَا يَڢِ أَيْ غِرْمَ، كُمَ دُكَنْ مَذَنْ كُوَ ڠُونَيٜىٰنْ يَاڧِ نٜىٰ؞ Faic an caibideil |
سُكَ أَمْسَوَ يُواْشُوَ سُكَثٜىٰ «رَنْكَيَدَطٜىٰ! مُنْيِ حَكَنَنْ غَمَا مُنَ تَجِنْ لَابَرِ ثٜىٰوَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكَ يَيِ وَبَاوَنْسَ مُوسَٰى أَلْڧَوَرِ ثٜىٰوَ ذَيْبَاكُ دُكَنْ ڧَسَرْ، يَكُمَ هَلَّكَرْ دَ دُكَنْ مَذَوْنَنْ ڧَسَرْ سَبُواْدَكُو؞ دُواْمِنْ حَكَ مُنَ جِنْ ڟُواْرُوانْكُ سُواْسَيْ سَبُواْدَ رَايُكَنْمُ؞ شِيَسَا مُنْيِ وَنَّنْ؞