سُشِغَ ثِكِنْ مُتَنٜىٰ سُبَاسُ وَطَنَّنْ عُمَرْنَيْ؞ سُثٜىٰ «كُشِرْيَ وَكَنْكُ عَبِنْثِ دُواْمِنْ عَثِكِنْ ݣُونَ عُكُ ذَاكُ ڧٜىٰتَرٜىٰ كُواْغِنْ يُواْدَنْ دُواْمِنْ كُشِغَ ڧَسَرْدَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكُ يَكٜىٰ بَاكُ كُغَاجٜىٰتَ كُكُمَ مَلَّكٜىٰتَ؞»