يُونُسَ 1:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 «تَاشِ، كَتَڢِے بَبَّنْ بِرْنِنَّنْ نِنٜىٰبَ، كَڟَاوَتَا مَتَ سَبُواْدَ مُغُنْتَارْتَ تَكَيْ غَبَنَ؞» Faic an caibideil |
عَمَّا أَݣَويْ وَنِ أَنَّبِنْ يَهْوٜىٰهْ مَيْ سُونَ عُواْدٜىٰدْ أَوُرِنْ؞ يَڢِتَ يَسَدُ دَ سُواْجُواْجِنْ إِسْرَٰٓءِيلَ دَ سُكَ إِسُواْ سَمَرِيَ، يَثٜىٰ مُسُ «يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَكَاكَنِّنْكُ يَبَادَ مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ أَ حَنُّنْكُ سَبُواْدَ يَنَ ڢُشِے دَسُو؞ عَمَّا كُكَ كَشٜىٰسُ دَ ذَاڢِنْ ڢُشِے وَنْدَ يَكَيْ حَرْ سَمَ؞