يَحْيَى 5:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 أَ عُرُوشَلِيمَ كُوَ أَݣَويْ وَنِ تَڢْكِنْ ضُوَ وَنْدَ عَكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰشِ دَ رُمْڢُنَ غُدَا بِيَرْ؞ دَ يَهُودَنْثِ أَنَ ثٜىٰ دَشِ بٜىٰتَسْدَ؞ وَنَّنْ تَڢْكِ يَنَ كُسَدَ ڧُواْڢَرْ تُمَكِ نٜىٰ؞ Faic an caibideil |
غَا يَدَّ عَكَ سَاكٜىٰ غِنَا كَتَنْغَرْ بِرْنِنْ عُرُوشَلِيمَ؞ عٜىٰلِيَشِبْ بَبَّنْ ڢِرِسْتِ تَرٜىٰدَ یَنْعُوَنْسَ ڢِرِسْتُواْثِے سُكَتَاشِ سُكَ غِنَا ڧُواْڢَرْ تُمَكِ؞ سُكَسَا مَتَ ڧُواْڢُواْڢِ، سُكَ كٜىٰٻٜىٰتَ؞ سُكَ كُمَ غِنَا كَتَنْغَرْ سُكَ كٜىٰٻٜىٰتَ تُنْدَغَ حَصُومِيَا تَ طَرِے ذُوَا حَصُومِيَا تَ هَنَنٜىٰلْ؞