يَحْيَى 3:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 وَنَّنْ مُتُمْ يَا ذُواْ وُرِنْ عِيسَىٰ دَ دَرٜىٰ، يَثٜىٰ مَسَ «مَلَمْ، مُنْ سَنْ ثٜىٰوَ كَيْ مَلَمِ نٜىٰ وَنْدَ اللَّهْ يَعَيْكُواْ، دُواْمِنْ بَابُوَنْدَ ذَيْ عِيَيِنْ وَطَنَّنْ عَلَمُنْ بَنْ مَامَاكِ سَيْدَيْ وَنْدَ اللَّهْ يَنَ تَرٜىٰ دَشِ؞» Faic an caibideil |
دَ سُكَ إِسُواْ، سُكَثٜىٰ مَسَ «مَلَمْ، مُنْ سَنِ كَيْ مَيْ غَسْكِيَ نٜىٰ؞ مُتَنٜىٰ دُكْ طَيَ نٜىٰ أَغَرٜىٰكَ، غَمَا بَاكَ نُونَ بَمْبَنْثِ ڟَكَانِنْ مُتَنٜىٰ؞ كُمَ كَنَ كُواْيَرْ دَ حَنْيَرْ اللَّهْ عَثِكِنْ غَسْكِيَ؞ كَنَ غَنِ دَيْدَيْنٜىٰ مُبِيَ وَ كَيْسَرْ وَتُواْ، بَبَّنْ سَرْكِنْ رُواْمَ هَرَاجِ، كُواْ أَعَ؟
يَا كُو یَنْعُوَنَ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا، كُجِ وَنَّنْ مَغَنَ؞ عِيسَىٰ بَنَظَرٜىٰتْ مُتُمْ نٜىٰ دَ اللَّهْ يَتَبَّتَرْ مُكُ ثٜىٰوَ يَيَرْدَ دَشِ؞ اللَّهْ يَنُونَ وَنَّنْ تَوُرِنْ أَيُّكَنْ بَنْ مَامَاكِ دَ أَبُبُوَنْ بَنْ مَامَاكِ دَ عَلَمُ وَطَنْدَ يَيِ تَوُرِنْ عِيسَىٰ عَثِكِنْكُ، كَمَرْ يَدَّ كُو مَا كُكَ سَنِ دَ كَنْكُ دُوانْ دُكْ سُنْ ڢَرُ أَعِدُوانْكُ؞