إِرْمِيَ 9:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 «سَبُواْدَ حَكَ،» إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، «غَاشِ، ذَنْ تَاثٜىٰسُ، إِنْ ڠُودَاسُ كَمَرْ أَظُرْڢَا، غَمَا مٜىٰ ذَنْيِ كُمَ دُواْمِنْ ذُوثِيَاتَ جَمَعَتَ؟ Faic an caibideil |
طَيَ ثِكِنْ عُكُنْ، ذَنْ ڠُودَ دَ وُتَا، ذَنْ تَاثٜىٰسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَ أَظُرْڢَا، ذَنْ ڠُودَاسُ كَمَرْ يَدَّ عَكٜىٰيِ وَظِينَارِيَ؞ ذَاسُ كِرَا غَ سُونَنَ، ذَنْ كُوَ أَمْسَمُسُ؞ ذَنْثٜىٰ، ‹وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰنَنٜىٰ؞› كُواْوَنّٜىٰنْسُ كُوَ ذَيْ أَمْسَ، ‹يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَا نٜىٰ؞› »
دَلِيلِنْ وَنَّنْ شِينٜىٰ دُواْمِنْ عَتَبَّتَرْ دَ بَنْغَسْكِيَرْكُ، كَمَرْ يَدَّ عَكَنْ ڠُودَ دَرَجَرْ ظِينَارِيَ دَ وُتَا، أَبِنْدَ يَكٜىٰ ڧَارٜىٰوَ؞ حَكَ مَا أَنَ ڠُودَ بَنْغَسْكِيَرْكُ وَدَّ تَڢِے ظِينَارِيَ دَرَجَ دُواْمِنْ بَنْغَسْكِيَرْكُ تَجَٰوُاْ مُكُ يَبُواْ دَ طَوْكَكَ دَ غِرْمَ أَ رَانَرْ دَ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ ذَيْ بَيَّنَ؞