إِرْمِيَ 6:22 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا22 إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «غَاشِ، وَتَ ڧَبِيلَ تَنَ ذُوَا دَغَ أَرٜىٰوَ، ذَاعَ تَادَ بَبَّرْ أَلْعُمَّ دَغَ إِيَاكَرْ دُونِيَا دُواْمِنْ يَاڧِ؞ Faic an caibideil |
غَاشِ، ذَنْ كِرَا دُكَنْ ڧَبِيلُنْ أَرٜىٰوَ، حَرْ دَ بَاوَنَ سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ؞ ذَنْ كَٰوُاْسُ سُيِ يَاڧِ دَ ڧَسَرْ نَنْ دَ مَذَوْنَنْتَ دَ دُكَنْ أَلْعُمَّنْ دَسُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَ عِتَ؞ ذَنْ كٜىٰٻٜىٰ ڧَسَرْدَ مَذَوْنَنْتَ دَ دُكَنْ أَلْعُمَّنْ دَسُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَ عِتَ دُواْمِنْ هَلَّكَرْوَ، إِنْسَا سُذَمَ كُڢَيْ دَ أَبِنْ ڟُواْرُواْ دَ أَبِنْ جَنْ ڟَكِ دَ أَبِنْ ڧَسْڧَنْثِ حَرْ أَبَدَا؞
إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ، «غَاشِ، أَبُواْكَنْ غَابَا سُنَ تَاسُواْوَ دَغَ أَرٜىٰوَ، كَمَرْ تَاسُواْوَرْ ضُوً كُواْغِ؞ ذَاسُ ذُواْ كَمَرْ أَمْبَلِيَرْ ضُوَ، سُرُڢٜىٰ ڧَسَرْدَ دُكَنْ كُواْمٜىٰ عَثِكِنْتَ، سُرُڢٜىٰ دُكَنْ غَرُرُوَ دَ مَذَوْنَنْسُ؞ جَمَعَرْ ڧَسَرْ ذَاسُيِ كُوكَنْ نٜىٰمَنْ تَيْمَكُواْ، دُكَنْ مَذَوْنَنْ ڧَسَرْ ذَاسُيِ تَ إِيهُ؞