إِرْمِيَ 52:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 حَڧِيڧَ عُرُوشَلِيمَ دَ يَهُودَ سُنْ سَا يَهْوٜىٰهْ يَايِ ڢُشِے حَرْ يَا كَوَرْ دَسُو دَغَ غَبَنْسَ؞ صَدِڧِيَ كُوَ يَيِ وَسَرْكِنْ بَابِيلَ تَاوَيٜىٰ؞ Faic an caibideil |
دُواْمِنْ عَيِ بِنْثِكٜىٰ ثِكِنْ لِتَّڢِنْ تَارِيحِ نَكَاكَنِّنْكَ؞ ذَاكَ تَرَرْ عَثِكِنْ لِتَّڢِنْ تَارِيحِنْ ثٜىٰوَ وَنَّنْ بِرْنِ نَتَاوَيٜىٰ نٜىٰ؞ تُنْدَغَ زَامَانِنْ دَا وَنَّنْ بِرْنِنْ يَنَ بَا سَرَاكُنَ دَ يَنْكُنَ دَامُوَ؞ كُلُّمْ مُتَنٜىٰنْ سُنَ تَادَ ضِكِثِ؞ وَنَّنْ دَلِيلِنْ نٜىٰ يَسَا عَكَ هَلَّكَرْ دَ بِرْنِنْ؞