إِرْمِيَ 51:17 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا17 دَ غَنِنْ وَنَّنْ، مُتَنٜىٰ سُنْ غَانٜىٰ سُو مَرَرْ تُنَانِ نٜىٰ مَرَرْ سَنِ كُمَ؞ كُواْوَنٜىٰ مَڧٜىٰرِنْ ظِينَارِيَ يَشَا كُنْيَا سَبُواْدَ غُمَكَنْسَ، غَمَا صِڢَّرْدَ يَڧٜىٰرَ أَبِنْ رُوطُ نٜىٰ، بَابُ نُمْڢَشِ عَثِكِنْتَ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «كُسَنَرْوَ أَلْعُمَّيْ، كُيِ شٜىٰلَ، كُتَادَ تُوتَ، كُيِ شٜىٰلَ، كَدَ كُٻُواْيٜىٰ وَنِ أَبُ عَمَّا كُثٜىٰ، ‹أَنْثِ بَابِيلَ دَ يَاڧِ، أَنْ كُنْيَتَرْدَ اللَّهْنْتَ بٜىٰلْ، أَنْ رُشٜىٰ غُنْكِنْتَ مٜىٰرُواْدَكْ، أَنْ كُنْيَتَرْدَ غُمَكَنْتَ، أَنْكُمَ رُشٜىٰ صِڢُّواْڢِنْتَ!›