إِرْمِيَ 5:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 «سُنْيِ مُسُونْ يَهْوٜىٰهْ، سُكَثٜىٰ، ‹بَذَيْ يِوَنِ أَبُبَ؞ بَا وَتَ مَسِيڢَرْ دَ ذَاتَ سَامٜىٰمُ، بَذَامُغَ تَكُواْبِے كُواْ يُنْوَبَ؞ Faic an caibideil |
شُوغَبَنِّنْتَ سُنَ يَنْكٜىٰ شَرِيعَ تَثِنْ حَنْثِ؞ ڢِرِسْتُواْثِنْتَ سُنَ كُواْيَرْوَا دُواْمِنْ نٜىٰمَنْ رِيبَ، أَنَّبَاوَنْتَ سُنَ أَنَّبْثِ دُواْمِنْ نٜىٰمَنْ كُطِ؞ دُكْدَهَكَ سُنَ ڟَمَّنِ يَهْوٜىٰهْ يَنَ تَرٜىٰدَسُو، سُنَ ثٜىٰوَ «أَيْ، يَهْوٜىٰهْ يَنَ ڟَكِيَرْمُ، بَ مَسِيڢَرْ دَ ذَاتَ ڢَاطُواْ عَكَنْمُ!»