إِرْمِيَ 5:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ، «عَبِے كُواْوَنٜىٰ تِيتِنْ عُرُوشَلِيمَ، أَدُدُّوبَ أَ لُورَ! عَبِنْثِكَ ڢِيلِ نَثِكِنْ غَرِ أَغَنِ، كُواْ ذَاعَ عِيَ سَامُنْ مُتُمْ طَيَ وَنْدَ يَعَيْكَتَ أَدَلْثِے، كُواْ وَنْدَ يَكٜىٰسُوانْ غَسْكِيَ، دُواْمِنْ إِنْ غَاڢَرْتَا وَبِرْنِنْ؞ Faic an caibideil |
سَعَنً بَبَّنْ تَارُوانْ جَمَعَ سُكَجِ مَغَنَرْ إِرْمِيَ، وَتُواْ، دُكَنْ مَذَنْ دَ سُكَ سَنِ ثٜىٰوَ مَاتَنْسُ سُنَ مِيڧَ هَدَايُ ذُوَاغَ وَطَنْسُ أَلُّواْلِ دَ دُكَنْ مَتَنْ دَسُكٜىٰ أَڟَيٜىٰ أَوُرِنْ، تَرٜىٰدَ دُكَنْ يَهُودَاوَنْ دَسُكٜىٰ ذَمَ أَ ڢَتْرُواسْ أَ مَصَرْ؞ سَيْ دُكَنْسُ سُكَ أَمْسَ وَ إِرْمِيَ سُكَثٜىٰ،