إِرْمِيَ 49:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 غَا سَڧُوانْ دَ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا غَمٜىٰدَ مُتَنٜىٰنْ أَمُّوانْ؞ إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «أَغَنِنْكُ، إِسْرَٰٓءِيلَ بَاشِ دَ یَیَ نٜىٰ؟ كُواْ بَاشِ دَ وَنْدَ ذَيْثِ غَادُوانْسَ نٜىٰ؟ تُواْ، مٜىٰيَسَا كُو مَاسُ بَوْتَاوَ مُواْلٜىٰكْ كُكَ كَرْٻِ ڧَسَرْ غَدْ نَمُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؟ مٜىٰيَسَا كُو مُتَنٜىٰنْ مُواْلٜىٰكْ كُكَ مَلَّكِ غَرُضُوً غَدْ؟ Faic an caibideil |
غَاشِ، ذَنْ كِرَا دُكَنْ ڧَبِيلُنْ أَرٜىٰوَ، حَرْ دَ بَاوَنَ سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ؞ ذَنْ كَٰوُاْسُ سُيِ يَاڧِ دَ ڧَسَرْ نَنْ دَ مَذَوْنَنْتَ دَ دُكَنْ أَلْعُمَّنْ دَسُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَ عِتَ؞ ذَنْ كٜىٰٻٜىٰ ڧَسَرْدَ مَذَوْنَنْتَ دَ دُكَنْ أَلْعُمَّنْ دَسُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَ عِتَ دُواْمِنْ هَلَّكَرْوَ، إِنْسَا سُذَمَ كُڢَيْ دَ أَبِنْ ڟُواْرُواْ دَ أَبِنْ جَنْ ڟَكِ دَ أَبِنْ ڧَسْڧَنْثِ حَرْ أَبَدَا؞