إِرْمِيَ 48:42 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا42 ذَاعَكُوَ هَلَّكَ مُواْوَبْ، غَمَا تَا طَغَ كَيْ نَيِنْ غَابَادَ يَهْوٜىٰهْ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ، إِنَ تَرٜىٰدَكُو دُواْمِنْ إِنْثٜىٰثٜىٰكُ؞ ذَنْ كَٰوُاْ دُكَنْ أَلْعُمَّيْ غَ ثِكَكّٜىٰنْ ڧَرْشٜىٰ، أَلْعُمَّنْدَ نَوَرْوَاڟَرْ دَكُو عَثِكِ؞ عَمَّا كُو كَمْ، بَذَنْ كَٰوُاْكُ غَ ثِكَكّٜىٰنْ ڧَرْشٜىٰبَ، ذَنْ حُكُنْتَكُ دَ شَرِيعَرْ غَسْكِيَ، حَڧِيڧَ، بَذَنْ كَاسَ حُكُنْتَكُبَ؞»