إِرْمِيَ 48:37 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا37 كُواْوَنّٜىٰنْسُ يَ أَسْكٜىٰ كَنْسَ ڨُولْڨُولْ، كُواْوَ كُوَ يَ أَسْكٜىٰ غٜىٰمُنْسَ؞ كُواْوَنّٜىٰنْسُ يَڟَڟَّٰغَ حَنُّوَنْسَ، يَسَنْيَ رِيغُنَنْ نُونَ بَڧِنْ ثِكِ؞ Faic an caibideil |
سَيْ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰ تَمَٰنِنْ سُكَ ڢِتُواْ دَغَ غَرُضُوً شٜىٰكٜىٰمْ دَ شِلُواْ دَ سَمَرِيَ ذُوَا مِظْڢَ دُواْمِنْ سُمِيڧَ هَدَايَ أَ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ؞ سُنَ رِڧٜىٰ دَ هَدَايَرْ حَڟِ دَ هَدَايَرْ تُرَارٜىٰ، كُمَ سُنْ رِغَا سُنْ أَسْكٜىٰ غٜىٰمُنْسُ، سُنْ يَيَّاغٜىٰ رِيغُنَنْسُ، سُكَ كُمَ ڟَڟَّٰغَ جِكُنَنْسُ؞
يِ إِيهُ، يَا كُو مُتَنٜىٰنْ هٜىٰشْبُوانْ، غَمَا أَنْهَلَّكَ بِرْنِنْ أَيْ! يِكُوكَا، يَا كُو مَتَنْ رَبَّهْ، كُسَا كَايَنْ نُونَ بَڧِنْ ثِكِ، كُيِ مَكُواْكِ؞ كُيِ غُدُ، كُنَ كَيْ دَ كَٰوُاْوَ ثِكِنْ كَتَنْغَرْ بِرْنِ؞ غَمَا غُنْكِنْكُ مُواْلٜىٰكْ ذَاعَ كَيْ شِ بَوْتَا أَوَتَ ڧَسَا، دُكْ دَ ڢِرِسْتُواْثِنْسَ دَ شُوغَبَنِّنْ أَدِّينِنْسَ؞
«يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ يَسَا ضُنْدُنَارْسَ سُكَيِ ڧُواْڧَرِ ڨُورَيْ دُواْمِنْ يِنْ غَابَادَ يَنْكِنْ تَيَ؞ حَرْ كُواْوَنٜىٰ كَيْ يَكُواْطٜىٰ، كُواْوَثٜىٰ كَڢَطَ كُمَ تَيِ ثِيوُاْ؞ عَمَّا دُكْدَهَكَ، كُواْ شِ، كُواْ سُواْجُواْجِنْسَ بَسُ سَامِ وَنِ أَبُ دُواْمِنْ عَبِيَ مُسُ وَهَلَرْ دَسُكَشَا تَيِنْ يَاڧِ دَ تَيَ بَ؞
ذَنْ مَيْدَ بُكُكُوَنْكُ سُذَمَ أَبِنْ بَڧِنْ ثِكِ؞ دُكَنْ وَاڧُواْڧِنْكُ ذَاسُ ذَمَ وَاڧُواْڧِنْ كُوكَنْ مُتُوَ؞ ذَنْسَا ڟُمُّواْكِ سُذَمَ رِيغُنَنْكُ، إِنْمَيْدَ كَوُنَنْكُ كَمَرْ نَ عُنْغُلُ؞ ذَاكُيِ كُوكَا كَمَرْ إِيَايٜىٰنْ دَ سُكَ رَسَ طَنْسُ طَيَ تَكْ؞ عَڧَرْشٜىٰ، رَانَرْ ذَاتَ ذَمَ دَ طَاثِ ڨُورَيْ!»