إِرْمِيَ 48:17 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا17 كُو ڧَسَاشٜىٰنْ دَ كُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَ مُواْوَبْ، كُيِ مَكُواْكِ دُواْمِنْتَ؞ دُكَنْكُ دَ كُكَ سَنْ سُونَنْ دَ تَيِ، كُثٜىٰ، ‹دُوبَ يَدَّ أَنْكَرْيَ سَنْدَنْ مُلْكِ مَيْ إِيكُواْ، سَنْدَا مَيْ دَرَجَ يَكَرْيٜىٰ!› Faic an caibideil |
غَمَا غُواْنَكِنْ هٜىٰشْبُوانْ سُنْ يَنْڨُونٜىٰ، غُواْنَكِنْ إِنَبِے نَ سِبْمَ سُنْ بُوشٜىٰ، غُواْنَكِنْ دَ دَا ضُوً إِنَبِنْسُ يَكٜىٰسَا مَاسُ مُلْكٍ أَلْعُمَّيْ سُبُغُ؞ دَا مُواْوَبْ كَمَرْ إِتَاثٜىٰنْ إِنَبِنٜىٰ وَنْدَ يَبَظُو ذُوَا يَظٜىٰرْ حَرْ ثِكِنْ هَمَادَ، وَنْدَ سَيْوُاْيِنْسَ سُنْ مِيڧٜىٰ حَرْ ڧٜىٰتَرٜىٰنْ تٜىٰكُ؞