إِرْمِيَ 48:14 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا14 «يَا كُو مُتَنٜىٰنْ مُواْوَبْ، دُوانْمٜىٰ كُكٜىٰثٜىٰوَ ‹مُو مَاسُ عِيَ يَاڧِنٜىٰ، ڠُونَيٜىٰ نَغَسْكٜىٰ؟› Faic an caibideil |
نَا كُمَ غَا وَنِ أَبُ أَ رَايُوَرْ دُونِيَرْ نَنْ، أَشٜىٰ، بَ كُلُّمْ مَيْ سَوْرِنْ غُدُ شِينٜىٰ مَيْ ثِنْ ڟٜىٰرٜىٰبَ، بَ كُلُّمْ مَيْ ڧَرْڢِے شِينٜىٰ مَيْ ثِنْ يَاڧِبَ، بَ كُلُّمْ مَيْ حِكِمَ شِينٜىٰ مَيْ سَامُنْ عَبِنْثِبَ، بَ كُلُّمْ مَيْ بَسِيرَ شِينٜىٰ مَيْ سَامُنْ دُوكِيَبَ، بَ كُلُّمْ مَيْ عِيَوَ شِينٜىٰ مَيْ سَامُنْ ڢَضٍ جِنِبَ؞ عَمَّا لُواْكَثِ دَ سَعَ سُكَنْ سَامٜىٰ كُواْوَنّٜىٰنْسُ؞
عٜىٰدُوامْ، كِنَدَ يَوَنْ غِرْمَنْ كَيْ دُواْمِنْ كِنَ تُنَانِ ثٜىٰوَ كُواْوَ يَنَ ڟُواْرُوانْكِ، أَيْ، رُوطِنْ كَنْكِ كِكٜىٰيِ! كٜىٰ دَ كِكٜىٰ ظَوْنٜىٰ ثَنْ ثِكِنْ كُواْغُوانْ دُوڟٜىٰ، كُواْدَيَكٜىٰ كِنْيِ غِدَنْكِ ثَنْ كَنْ تُدُ كَمَرْ غَغَّڢَ، دُكْدَهَكَ دَغَ وُرِنْ ذَنْجٜىٰڢَرْ دَكٜىٰ ڧَسَا؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞