سَعَدَّ سَرْكِے يَذُواْ وُثٜىٰوَ سَيْ أَنَّبِنْ يَيِ كِرَا يَثٜىٰ «مَيْغِرْمَ، إِنَ ثِكِنْ يَاڧِنْ، سَيْ وَنِ سُواْجَ يَكَٰوُاْ وَنِ مُتُمِنْ دَ عَكَ كَامَ عَيَاڧِنْ يَثٜىٰ إِنْ لُورَ دَشِ؞ يَكُمَ ثٜىٰ عِدَنْ مُتُمِنْ يَغُدُ ذَاعَ سَا إِنْ بِيَ دَ رَيْنَ، كُواْ كُوَ ذَاعَ سَا إِنْبِيَ أَظُرْڢَا دُبُو عُكُ؞