إِرْمِيَ 47:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 مُتَنٜىٰنْ غَاظَ سُنْ أَسْكٜىٰ كَنْسُ دُواْمِنْ نُونَ بَڧِنْ ثِكِ؞ أَنْ هَلَّكَ بِرْنِنْ أَشْكٜىٰلُوانْ، بِرْنِنْ ڧَتِّنْ مُتَنٜىٰ؞ يَا كُو ضَغُواْوَرْ ڧَتِّنْ مُتَنٜىٰنَّنْ، يَوْشٜىٰ ذَاكُ دَيْنَ ڟَڟَّٰغَ جِكُنَنْكُ؟ Faic an caibideil |
سَيْ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰ تَمَٰنِنْ سُكَ ڢِتُواْ دَغَ غَرُضُوً شٜىٰكٜىٰمْ دَ شِلُواْ دَ سَمَرِيَ ذُوَا مِظْڢَ دُواْمِنْ سُمِيڧَ هَدَايَ أَ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ؞ سُنَ رِڧٜىٰ دَ هَدَايَرْ حَڟِ دَ هَدَايَرْ تُرَارٜىٰ، كُمَ سُنْ رِغَا سُنْ أَسْكٜىٰ غٜىٰمُنْسُ، سُنْ يَيَّاغٜىٰ رِيغُنَنْسُ، سُكَ كُمَ ڟَڟَّٰغَ جِكُنَنْسُ؞