إِرْمِيَ 47:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 إِنْجِنِ يَهْوٜىٰهْ، «غَاشِ، أَبُواْكَنْ غَابَا سُنَ تَاسُواْوَ دَغَ أَرٜىٰوَ، كَمَرْ تَاسُواْوَرْ ضُوً كُواْغِ؞ ذَاسُ ذُواْ كَمَرْ أَمْبَلِيَرْ ضُوَ، سُرُڢٜىٰ ڧَسَرْدَ دُكَنْ كُواْمٜىٰ عَثِكِنْتَ، سُرُڢٜىٰ دُكَنْ غَرُرُوَ دَ مَذَوْنَنْسُ؞ جَمَعَرْ ڧَسَرْ ذَاسُيِ كُوكَنْ نٜىٰمَنْ تَيْمَكُواْ، دُكَنْ مَذَوْنَنْ ڧَسَرْ ذَاسُيِ تَ إِيهُ؞ Faic an caibideil |