إِرْمِيَ 46:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 غَا سَڧُواْ غَمٜىٰدَ ڧَسَرْ مَصَرْ؞ أَ شٜىٰكَرَا تَهُطُ تَمُلْكٍ سَرْكِے يٜىٰهُواْيَكِمْ طَنْ يُواْسِيَا نَ يَهُودَ، سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ يَثِ نَصَرَا عَكَنْ سَرْكِے ڢِرْعَوْنَ نٜىٰكُواْ نَ مَصَرْ دَ سُواْجُواْجِنْسَ؞ وَنَّنْ يَڢَرُ نٜىٰ أَ كَرْكٜىٰمِشْ كُسَدَ كُواْغِنْ يُڢِرٜىٰتِسْ؞ غَا مَغَنَرْ يَهْوٜىٰهْ غَمٜىٰدَ سُواْجُواْجِنْ مَصَرْ؞ Faic an caibideil |
غَاشِ، ذَنْ كِرَا دُكَنْ ڧَبِيلُنْ أَرٜىٰوَ، حَرْ دَ بَاوَنَ سَرْكِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ نَ بَابِيلَ؞ ذَنْ كَٰوُاْسُ سُيِ يَاڧِ دَ ڧَسَرْ نَنْ دَ مَذَوْنَنْتَ دَ دُكَنْ أَلْعُمَّنْ دَسُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَ عِتَ؞ ذَنْ كٜىٰٻٜىٰ ڧَسَرْدَ مَذَوْنَنْتَ دَ دُكَنْ أَلْعُمَّنْ دَسُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَ عِتَ دُواْمِنْ هَلَّكَرْوَ، إِنْسَا سُذَمَ كُڢَيْ دَ أَبِنْ ڟُواْرُواْ دَ أَبِنْ جَنْ ڟَكِ دَ أَبِنْ ڧَسْڧَنْثِ حَرْ أَبَدَا؞