إِرْمِيَ 46:18 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا18 إِنْجِ سَرْكِے وَنْدَ سُونَنْسَ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا نٜىٰ، «حَڧِيڧَ نَا ضَنْڟٜىٰ دَ رَيْنَ، وَنِ مَيْيِنْ غَابَادَ مَصَرْ ذَيْذُواْ، وَنْدَ ڧَرْڢِنْسَ يَڢِ نَدُكَنْ مَاسُ ذُوَا أَدَا، كَمَرْ يَدَّ بَبَّنْ تُدُنْ تَبُوارْ يَڢِ سَوْرَنْ تُدَّيْ ڟَيِ، كَمَرْ بَبَّنْ تُدُنْ كَرْمٜىٰلْ مَيْ ڟَيِ عَبَاكِنْ تٜىٰكُ؞ Faic an caibideil |
«عَمَّا كُجِ أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا وَدُكَنْ مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ ذَمَ عَڧَسَرْ مَصَرْ؞ نَا ضَنْڟٜىٰ دَ سُونَنَ مَيْغِرْمَ، بَا كُواْ طَيَ دَغَ ثِكِنْ يَهُودَاوَا أَ مَصَرْ دَ ذَيْسَاكٜىٰ عَمْبَتَرْ سُونَنَ؞ بَاوَنْدَ ذَيْ ڢَطَا، ‹نَا ضَنْڟٜىٰ دَ سُونَنْ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ رَيْ؞› نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞
لَعَنَنّٜىٰ نٜىٰ مُتُمِنْ دَيَكٜىٰ ثُوتَا! غَاشِ، يَنَدَ لَاڢِيَيّٜىٰنْ ضَغُواْ عَثِكِنْ غَرْكٜىٰنْسَ، وَنْدَ يَيِ أَلْڧَوَرِ ذَيْ بَايَرْ، عَمَّا أَوَيٜىٰ غَرِ سَيْ يَمِيڧَ ضَغُواْ مَيْ تَبُواْ هَدَايَ غَ يَهْوٜىٰهْ! كُواْدَيَكٜىٰ كُنْ سَنِ نِے بَبَّنْ سَرْكِے نٜىٰ، حَرْ دُكَنْ أَلْعُمَّيْ مَا سُنَ جِنْ ڟُواْرُوانْ سُونَنَ! نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، نَاڢَطَا؞»
أَنَانً وَتَرَانَ تَعَيْكَ عَكِرَا بَرَكْ، طَنْ أَبِنُواْوَمْ دَغَ غَرِنْ كٜىٰدٜىٰشْ عَيَنْكِنْ ذُرِيَرْ نَڢْتَلِ؞ سَيْ تَثٜىٰ مَسَ، «يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ يَبَاكَ وَنَّنْ عُمَرْنِ، يَثٜىٰ، ‹كَتَڢِے كَتَتَّارَ مُتَنٜىٰ دُبُو غُواْمَ دَغَ ذُرِيَرْ نَڢْتَلِ دَ تَ ظٜىٰبُلُنْ، كَكُمَ جَغُواْرَنْثٜىٰسُ ذُوَا بَبَّنْ تُدُنْ تَبُوارْ؞